ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΠΙΣΩ

Κλείδωσα σε ένα στεγνό μέρος του χρόνου τα κοφτερά δόντια γάτας
Της ενηλικίωσης μου
Που ποντίκι με ονομάτιζαν
Και γυρνώντας πίσω στην παιδικότητα
είδα έκπληκτος πως υπάρχει ελπίδα για το μέλλον……….
πέταξα τα χάπια τους, τα χόρτα και τις γυαλιστερές τους γκόμενες
Και μόνον την ησυχασμένη πια φωνή της ψυχής μου άκουσα
-έτσι….ΖΗΣΕ…
Και αν χρειαστεί να ουρλιάζεις…ούρλιαζε
Και αν χρειαστεί να χτυπήσεις… χτυπα
Και αν χρειαστεί να πεθάνεις…. πέθανε