ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΑΨΗΛΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

ανθρωπος με Αψηλα ιδανικα
ερωτευτηκα ενα κοριτσι
και εσβησαν τα σκοταδια στην μαυρη μου ψυχη
και αστραψε ο ηλιος
λαμπερη κανοντας και την πιο πυχτη νυχτα
και ολα συτα που Αψηλα ιδανικα ονοματιζα
τοσο φτωχα εμοιαζαν
που σκονταφτοντας απο γεραματα εφυγαν
μπροστα στην απεραντη πια στοργη μου..

μαλιστα!!!

αντιληφτηκα τα ονειρα μου νομισα φιλε
και προσπαθησα να πεταξω
μα , αντι για πουπουλο ελαφρυ
πετρα ασηκωτη μου βαρυνε το στηθος
παλεψα
και μεσα απο βαθεια εκσταση προσπαθησα
ν αρπαξω την θεραπεια
ομως το ματι της ψυχης μου ηταν κλειστο
και στα τυφλα
πηρα την καταδικη τρελλου κακασχημου θεου

τωρα , δες
καμια φρονηση δεν μ αγγιζει
τυφλος και διχως αφη
κουτσουρο που νομιζει πως εχει ψυχη
το μονο που μπορω να αντιληφτω
ειναι η κουφια φυλακη μου

ωρες ωρες μονον
βαρια υποσχεση μ ανοιγει τα ματια
και κοιταζοντας μακρια απ την ματαιοτητα των ημερων
μακρια απ το πνιγμο του χωροχρονου
βλεπω τον κοσμο εκεινο
τον πολυ πιο ευγενικο απ αυτον εδω
και μια απεριγραπτη λαχταρα με πιανει