ΔΑΧΤΥΛΑ Σ ΑΝΥΨΩΝΟΥΝ

διχως να σε βλεπω , ναι , θα ζουσα
και ισως γιομιζα φρονηση , σοφια και ευτυχια..
διχως να σ αγγιζω ομως
κομματι απο κουτσουρο θα τριγυρνουσα
θλιμενο , χαμενο μεσα σε απραγματοποιητα ονειρα..

δαχτυλα σ ανυψωνουν
στην δροσια τ ουρανου
εκει που η λαχταρα ειναι πραγματικοτητα
εκει που ο ποθος δεν ειναι γιοματος πικρα
εκει που η μοναδικοτητα του πνευματος
ψηλοτερα απ τον ορατο κοσμο
δειχνει ολα αυτα που υπαρχουν
μετα την απελευθερωση της ψυχης απο την υλη..