Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Ο ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ

-Φιλε ,να εδω θα βαλω τα μπαγκαζια μου αν δεν σ ενοχλει..
-οκ ,ειπα ,κανενα προβλημα..
Εστησε εναν ψευτοπαγκο και εβαλε επανω τσατσαρες και νυχοκοπτες..
-Τωρα ρε μεγαλε κερνα μια παγωμενη μπυρα και σαν κανω σεφτε στην πληρωνω..
-Ενταξει ,κανενα προβλημα,παρε την μπυρα σου..
-Τσατσαρεεεεςςς ,φωναξε .. οι πεντε ενα ευρωωωω...
-Ρε φιλε μην φωναζεις,ειπα,αδειο ειναι το πανηγυρη πρωι πρωι , ολοι κοιμουντε ακομη..
-μμμ σα ναχεις δικιο..που λες φιλαρα,εχω γενεθλια σημερα,κλεινω τα 24 .. μεγαλωνω..τωρα κερνα και ενα τσιγαρακι.
Του εδωσα και το τσιγαρακι.Τα ματια του ηταν γλαρωμενα απ το χασισι και ηταν πιο γεροδεμενος και ψηλος απο τον μεσο ορο.Ενγενει τα χαρακτηριστικα του ηταν ομορφα.
-Που λες φιλαρα,πριν ενα χρονο πηρα το πτυχιο μου.Φιλοσοφικη θεσσαλονικης. Και ηταν εκεινη την μερα που μια λαμψη με χτυπησε κατακουτελα και μια φωνη ειπε μεσα μου...ψιτ..ειναι κριμα ,ιεροσυλια ,να σπαταλας την ζωη σου σε πραγματα που αλλοι εστησαν για σενα σκοπιμως. Κοντολογις αυτος ο κοσμος ειναι ενα απεραντο σφαγειο.Και ετσι αποφασησα ναυαγιο πριν την ωρα μου να μην γινω..Δες ρε φιλαρα.Απο τοτε που ερχομαστε στον κοσμο αυτο,ολες οι δυναμεις γυρω μας μας κανουν σκληρους,μας σακατευουν το μυαλο για να ζησουμε ενα παραλογο αναποφευκτο μελλον.Χα!!!εγω ολο αυτο θα καταφερω να το κλονισω αν οχι να το νικησω.Και ο γαμος ; ο γαμος ; σιγα μη παντρευτω για να εχω μια γυναικα και κουτσουβελα να μου μαυριζουν την ζωη..φανταζεσαι ; ολο να γκρινιαζουν και ολο να ζητανε; κοιταξε με ,μπορω να εχω την μπυριτσα μου οποτε γουσταρω χωρις κανεναν στο κεφαλι μου να κλαψουριζει ζητωντας μου ψωμι..Ειμαι μια χαρα με την μπυριτσα μου και φιλαρακια σαν κι εσενα..και το αλλο που το βαζεις;εχουν πεσει ολοι στον γκρεμο αλλα κανουν πως δεν το ξερουν.αλλος γαντζωμενος χαμηλα αλλος λιγο ψηλοτερα,αλλος αριστερα αλλος δεξια, με νυχια και με δοντια προσπαθουν να μην πεσουν χαμηλοτερα..ρεεε μεσα στον γκρεμο ειστε ρεεεε...Το συστημα δεν σας εχει αναγκη για να κανει την δουλεια του,υπαρχουν πιο καταλληλοι απο σας για να παιξουν το παιχνιδι του...
Εκλεισα και εφυγα...πηγα να βρω καμια σκια,κανα μοναχικο δεντρο να την αραξω,μπαινοντας βαθια σε κεινο το συννεφο αποχαυνωσης και απαθειας που μπαινουμε ολοι οταν η μονη ευτυχια μας ειναι η ζωωδικη ικανοποιηση που μας χαριζει το γεματο μας στομαχι.Ξερω ξερω φιλε αναγνωστη,εσυ φυσικα και δεν εισαι ετσι..φυσικα δεν εισαι σε θανασιμη αδρανεια που ερχεται πριν το τελος πριν την διαλυση.

Αυτα..