Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Εχτες,σταματησα το (ωραιο αστραφτερο) φορτηγο μου σε μια πεδιαδα
και βγαζοντας κατι σουβλακια λιγες πατατες και μια παγωμενη μπυρα
εκατσα ν απολαυσω το ηλιοβασιλεμα.
Δηλαδη τον ηλιο να βυθιζεται αιματοκοκκινος πισω απ τον λοφο..
Διπλα μου ηταν ενας αρχαιος Αλεξανδρινος ταφος μεσ το χωραφι..
Καθως δαγκωνα ενα κομματι απ το σουβλακι και τραβουσα μια ηχηρη ρουφηξια απολαυστικη μπυρας
ενας βαθυς αναστεναγμος σα ν ακουστηκε απο καπου κοντα..
Κοιταξα γυρω..αλλα κανεις δε φαινοταν...
Απαπαπα !! αρχισα μαλλον να σαλταρω σκεφτηκα , απ την ζεστη...
"Για την ομορφια της εκαψα την ψυχη μου σα λιβανι φιλε" , ακουσα μια φωνη βαρια να λεει...
Εμοιαζε να ερχεται απ τα βαθη της γης..
Πεταχτικα εντρομος επανω...ρεεεεεεεε..τι γινεται εδω;
"Μη φοβασαι" ξανακουστηκε η φωνη..
"Κακο πια σε κανεναν δεν μπορω να κανω.."
Ποιος εισαι; ρωτησα..Που εισαι ;
"Ενας ασημος στρατιωτης ειμαι,που αδοξα και αστεια εχασα την ζωη μου καποτε..
Εδω κατω καναμε ασκησεις με τ ακοντια...ειμαστε Παιονες ακοντιστες..θα εχεις ακουση για μας..
Να επανω απο κεινο τον λοφο μας κοιταζε ο Αλεξανδρος ν αγωνιζομαστε..Χα! μας καμαρωνε.
Μια μερα καθως πλησιαζα εναν καινουριο που δεν κρατουσε καλα τ ακοντιο..ηθελα να του δειξω...το εκανε πισω αποτομα για να το ριξει και με χτυπησε με το πισω μερος αναμεσα στα ματια..
Ηταν τρομερο χτυπημα...ετσι πεθανα..εμεινα στον τοπο..
Καθως η ψυχη αφηνε το σωμα...ειδα ακομη και τον Αλεξανδρο να τρεχει κοντα μου...
Μ εθαψαν με τιμες ενδοξου πολεμιστη..κι ας μην προλαβα να πολεμησω...ημουν μονον 24 χρονω..
Ομως η αγωνια και η λαχταρα μου ηταν ..ΕΚΕΙΝΗ.. φιλε..ο ερωτας μου .. ηρθε με δυο φιλες της να μας θαυμασουν ..
Σπαραξε..ελιωσε σαν το κερι..λεπιδες κοφτερες τα δακρυα στα μαγουλα της ..
Ουτε ενα χαμογελο δεν αστραψε ποτε ξανα στα μυρωμενα χειλη της..
Ο πονος της εδω με μαρμαρωσε..αναμεσα στο γνωστο και το αγνωστο αιωνες τωρα
και η βλοσυρη μου οψη..δες..πιο ασκημη κι απ τον θανατο..κανενα νοημα χαρας δεν μπορει ν αντιληφτει.."
Γιατι μου τα λες ολα αυτα; γιατι σε μενα;
"Οχι,οχι..κανεναν σκοπο δεν ειχα...τιποτα δεν ηθελα να πω..μου ξεφυγαν.
Μα αφου αρχισα μια συμβουλη μοναχα εχω να σου δωσω κι αν θελεις την ακους..
24 χρονια ταξιδεψα με τη γη..το φεγγαρι..τον ηλιο και τ αστρα στο συμπαν..εζησα..
Αλλους 24 αιωνες περιπου απο δω περα παρακολουθω τον κοσμο των ζωντανων μα και των πεθαμενων..
Ζειτε φιλε μου στον διχως ονειρα ΥΠΝΟ της ζωης...ξεκουνηθειτε..ξυπνηστε την..
Μην ακολουθειτε την παρελαση των φαντασματων της νυχτας πια...
Η αρμονια του κοσμικου ρυθμου ειναι απ την αλλη πλευρα του νομισματος...
Σας βλεπω γεματους αυταρεσκια να καθεστε στην σιωπη του χτες
προσπαθωντας απεγνωσμενα να μιλησετε στην μοιρα που θα εχει το αυριο σας ..
Λατρεις θεων που ειναι εικονα των ποθων σας
Αν μπορουσες να με δεις .. οι μασκες μου επεσαν
τυφλου αγαπη με τυλιγει
που δεν ξερει την ομορφια του ενος η την ασκημια του αλλου.
Δεν εχω γευση. Πινω ξυδι σα να ειναι το καλυτερο κρασι..
Δεν εχω ακοη. Κι ετσι δεν φοβαμαι τα νυχια που ξεσχιζουν το μικρο και εφημερο ..
Εδω , ειναι η χωρα του αδειου , του τιποτα.
Καμια συμφιλιωτικη καταδικη δεν μπορει να σε στοιχισει περιτεχνα.
Καμια υπονοια λυτρωτικου στοχασμου δεν σε βολευει ησυχα ..
Μαγος πολεμιστης που δεν υποχωρει ποτε.
Δεν αγωνια και δεν παραδινεται σε ανοες ζωες ..
Μα τι μ επιασε σημερα ; Τι σου λεω ;

Χα ! Πραξενεμενο σε βλεπω. Μην μου δινεις σημασια φιλε μου .
Λογια ενος ανθρωπου πεθαμενου απο αιωνες ειναι , που κατα πασα πιθανοτητα δεν σημαινουν τιποτα ..."

Ρε λες να εχει τιποτα η μπυρα μεσα ;
Παρατησα τα σουβλακια ,τις πατατες , την παγωμενη μπυρα
και εφυγα απο κει με μια βαθια θλιψη να μου πλακωνει την ψυχη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου