ΖΗΣΕ

Χρεος μεγαλο τονοιωθα παντα,
να συλαβω τ οραμα εκεινο,
που θα μ εκανε ησυχα και καθαρα να κοιταζω τον κοσμο αυτο και να λεω...
δεν εχω καγκελα...δεν πνιγομαι με την αναπνοη μου....δεν εχω αγριεμενη ψυχη...δεν κολυμπαω σε αιματηρες αγωνιες...δεν ειμαι μαραζομενος στην αναγκη.
Ομως κοιτα
σαν θαμενος ωρες ωρες νιωθω
με την ταφοπετρα βαρια επανω μου να πεφτει.
Σπρωχνω..να μια χαραμαδα ανοιγω προσπαθωντας ν αναπνευσω...
Κοιταζω απ την τρυπα μου τους ζωντανους και η ματια μου  χαρουμενη γεμιζει ζωη,τρωει απ το τραπεζι και πινει απ το κρασι τους.
Η πλακα πεφτει, κλεινοντας την χαραμαδα....τρομαζω...παλευω για την ελευθερια μου...σπρωχνοντας μ ολη μου την δυναμι, προσπαθω απεγνωσμενα να την ανοιξω.....
Τωρα που ΕΙΔΑ δεν με σταματαει τιποτα....Διπλα μου αισθανομαι κι αλλες παρουσιες...
καποιοι προσπαθουν μαζι μου....αλλοι παλι αποσταμενοι καθοντε να ξεκουραστουν...και αλλοι γελανε κοροιδευοντας την ανωφελη προσπαθεια μας.

Δεν δινω προσωπο στο προσωπο μου φιλε,
γιατι στην νυχτα μεγαλωσα και μονον να φανταστω μπορω.
Το μυαλο μου σβησμενο ειναι και μονον κολπα τιποτενια ξερει.....
Αν με βλεπεις ν αγωνιζομαι τωρα,σπαζοντας τα νυχια και γεμιζοντας πληγες σ ολο μου το σωμα, με το αιμα να τρεχει απο παντου στην λασπη.....ειναι που δεν μπορω να κανω αλλοιως - κι ας φαινεται ματαιος ο αγωνας μου - της προσταγες της ψυχης μου ακουω,που φωναζει...."σηκωσε την πλακα και ζησε...δεν υπαρχει αλλος τροπος,μονον ετσι θα ζησεις...μην το βαλεις κατω και μεινεις στο σκοταδι....ζησε..ζησε..ζησε..γι αυτο ειρθες εδω..ζησε".