ΑΤΖΕΜΠΑ

η ομοιοτητα της μοιρας μας ισως , ισως παλι η μελαγχολια αυτη και η διψα του ακατανοητου που γοητευει την ψυχη μας , ποιος ξερει; μπορει και το ανακατεμα της οργης με την ικεσια , μας εφεραν ολους εδω , σ ενα μουρλο ανακατεμα ασπρου και σκουρου.
εκκλησακι , αγιου νικολαου (μεγαλη η χαρη του) , καπου αναμεσα στην λαρισα και την καρδιτσα (ξεχασα πως λεγεται το χωριο , βεσενος , βελενος , καπως ετσι).
σαββατο 8.05.2010 και απ το πρωι καταφθανουν τσιγγανες με τα χιλιοχρωμα ρουχα τους . μεγαλες γερασμενες πια που πηγαινοντας στα γονατα προσδοκουν την εκπληρωση στο ταμα τους , ροδομαγουλες και τσαχπινες νεες , κουνιστες και λιγιστες ,παντρεμενες γιοματες ζωνες με λιρες , δωρο της πεθερας και τσιγγανοι με σκληρα προσωπα , αλλοι ασκωντας υπερμετρη γοητεια με τα θαυμασια χαρακτηριστικα τους και αλλοι αγριοι ασυμβιβαστοι μ αυτο που αναγκαστηκαν να ζουν.
ολοι σιωπηλοι , τραβουν προς το εκκλησακι , για ν αναψουν ενα κερι στον αγιο τους , τον αγιο νικολα τους , οπως λενε. μονο τα παιδια , χρωματιστα ντυμενα και λιγοσαρκα(ρε παιδια , δεν ειδα ενα χοντρο τσιγγανακι) να τρεχουν πανω κατω ουρλιαζοντας και παιζοντας στην αιωνια μητρικη τους γλωσσα.
και εγω; χα! τι κανω εδω; "πρωτο τραπεζι πιστα" στηνοντας το παγωτατζιδικο (φραγκοφονιας γαρ) ηρθα να τους ξεδιψασω και να τους ταισω , με το αζημιωτο βεβαια...ομως , οι εικονες με πλανεψαν... διοτι κυριες και κυριοι , δεν μπορει , με ολα αυτα τα σπουδαια που γινονταν γυρω μου εγω να εργαζομαι...
ετσι λοιπον , καλυψα την τσιγκουνια μου για λιγο και προσπαθησα να μπω μεσα στα πραματα , αφηνοντας την σκλαβα των 50 ευρω να καλυπτη την αισχροκερδια μου...
αριστερα απ την "αστραφτερη" καντινα ΜΟΥ , σ ενα τεραστιο κατεβασμα γεματο δεντρα , χιλιαδες γυφτοι εστησαν τα τσαντιρια και την στρωματσαδα τους. αλλοι χαρακτηρες αυτοι.
οχι δεν θα σχολιασω.
δεν θελω γι αυτους να πω κατι..αγρια μοιρα καραδοκουσε παντα πανω απ τα κεφαλια τους...
το μονο που θα πω , ειναι πως ειχαν τα ταματα μαζι τους , συνηθως μικρα αρνακια , που τα πηγαιναν στην εκκλησια και το βραδυ τα εσφαζαν...
η χτεσινη νυχτα , ηρθε γεματη μαγεια...ησυχα , απαλα...καποιες ξεχασμενες φωνες παιδιων , λιγα παραπονιαρικα κλαματακια , και αρκετα καλοτροπα βελασματακια την εκλεισαν ,βυθιζοντας αθλια και μη πλασματα στον υπνο...
το πρωι , σηκωθηκα 5.30 ... καποιες φωτιες ηδη ειχαν αναψει , με το μαυρισμενο τσουκαλι επανω τους...αντρε και γυναικες σηκωνονταν και τεντωνονταν σιγα σιγα , διωχνοντας την υγρασια και την θολουρα της νυχτας απο πανω τους...
η σημερινη νυχτα δεν ηταν ετσι...μπηκε βιαια..σκληρα... με μουσικες και τυμπανα να τρεμουλιαζουν τον χωρο...
ομως
καποια στιγμη εμαθε και αυτη , προσαρμοστηκε , αρπαξε τον ρυθμο και εγινε ενα μαζι του..
και το πανηγυρι ξεκινησε....
ολοι ξερετε τι εννοω ... ο χορος ειναι μεσα τους...και αρχισε να βγαινει...

τα βραχιολια χτυπουν , η φουστα ανεμιζει
η ατζεμπα χορευει
ουρλιαζουν τα πληθοι , πανικος...
αδεξια γυρισματα (δικα μου) σιωπηλη υποταγη
αρρυθμη τρελη αναπνοη..
χορεψε μικρο μου , χορεψε μωρο μου
πιες και τραγουδα γυρω απ την φωτια...
τα χειλη ανοιγουν λογια δεν υπαρχουν
εκστασιαζει ο τρελος σου ρυθμος..
τα ματια σου ειναι ολος ο κοσμος
η ψυχη σου παρθενος χορος..
χορεψε μικρο μου , χορεψε μωρο μου
πιες και τραγουδα γυρω απ την φωτια...