Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Ο ΟΜΟΡΦΟΣ

γυρισα κατα τις 2.30 ,μπορει ναταν και 3 τα ξημερωματα,
δεν θυμαμαι καλα..
ηταν μια καλη βραδια..μμμ περασα καλα..
βολτα με την καλη μου
κανα δυο ποτακια και ομορφη μουσικη..
ειμαι 23 χρονω...
ποσα χρειαζεται ο ανθρωπος για ναναι καλα;
ασε ρε τα υπαρξιακα σου..ειπα στον εαυτο μου..
οι αισθησεις σου στο φουλ...μμμ!! ολα ειναι ομορφα
μη χαλιεσαι..
πηγα στο δωματιο μου σιγα σιγα
μη ξυπνησω τους γονεις και την μικρη μου αδελφη..
εκει
εκανα να βγαλω το τζην..σκαλωσα
και εκανα πισω πισω σκυμενος..
αχα τα καταφερα τοβγαλα το ρημαδι..
εκανα να σηκωθω και χτυπησα στην κοχη του ανοιχτου παραθυρου
στην μεση
ακριβως στην σπονδυλικη στυλη..
ο πονος μουκοψε την ανασα..
τι βλακας..
μα δεν προσεχω καθολου;
νευριασα..μετα ενοιωσα καπως
και επεσα χανοντας της αισθησεις μου..

οταν ανοιξα τα ματια
ειδα ασπρους τοιχους και κατι παραξενα μηχανηματα..
απο καπου εφτασε η φωνη της μανας στ αυτια μου..
μα τι λετε γιατρε..ειναι δυνατον;
η φωνη της τρεμουλιαστη και κλαμμενη..
δυστυχως κυρια μου...θα μεινει παραλυτος
απ την μεση και κατω..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου