ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

φανταχτερες ωρες , προσπαθουν να δημιουργησουν απελπισμενα
καποια γλυκια αισθηση μεσ την ηλιθιοτητα.
υστερικες στιγμες , χαιδευουν σαν αγερας τις εντυπωσεις.
η ψυχη "μοχθηρη" , μεθυσμενα κοιταζει γυρω χωρις να βλεπει.
μεσ το μυαλο μου , διαφορες μεσαιωνικες θρησκευτικες μουσικες μουσικες
και πρωτογονες ζωγραφικες συνθεσεις.
ειναι σα να χορευω ολομοναχος στην μεση μιας τεραστιας πιστας
τιναζοντας το κορμι μου περα δωθε.
τυφλωμενος κραυγαζω θριαμβευτικα.
με κομμενη την ανασα απ το τρεξιμο , φτανω στο τερμα.
εκει , ενας υπερβολικα καλοντυμενος μουστακαλης κρεμανταλας
με περιμενει αυστηρος...

να τα συνορα , μα κατι λειπει απ το διαβατηριο.
ο φοβος μου σφιγγει τον λαιμο , καθως ξαναγυρναω πισω στο σκοταδι.
ειναι σαν ενα τεραστιο παγωμενο φιδι
νωχελικα να κουλουριαζεται μεσα μου...