ΤΟ ΚΑΜΠΑΡΕ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Την ζωη μου γιορτη την ηθελα
ο σκοπος του ανθρωπου πιστευα παντα ειναι η ευτυχια
Δουλεψα σκληρα φιλε μου εκει στα ξενα
και στο τελος τα καταφερα
εκανα εκεινο το καμπαρε στην Βερνη
Οου Λαζος,φωναζαν τα κοριτσια και γω καμαρωνα
Ετσι σαν τον Λαζαρο ξαναγεννηθηκα
Το χρημα ετρεχε αφθονο
Μετα εχασα τα μαλλια μου
αλλα τα κοριτσια δεν μ αφησαν να το καταλαβω
Οου Λαζος τη φοβερη τι τελεια καραφλα
Ετσι την ενιωθα μεχρι το μεδουλι μου την ευτυχια εγω φιλε

Μια μερα βγηκα για τρεξιμο
το μαγαζι ηταν εξω απο την πολη κοντα σε χωραφια
ιουνης ηταν και θεριζαν οι κουμπινες το σιταρι
λιγο ο ηλιος θες λιγο οι μυρωδιες του κομμενου χορτου
η δεν ξερω τι αλλο
κατι εκαναν μεσα μου
Πλησιασα μια κουμπινα και σηκωσα τα χερια να με δει ο οδηγος.
-Φιλε ,του ειπα πλησιαζοντας, αφησε με να θερισω λιγο.
Με κοιταξε σα ναμουν τρελος.
-Δεν πας καλα ειπε.
Εβαλα το χερι στην τσεπη , ειχα εκατον εικοση φραγκα.
-Θα γινουν δικα σου αν μ αφησεις λιγο ειπα
-Ενταξει ειπε αρπαζοντας τα χρηματα,αλλα θα καθομαι εδω διπλα σου.
-Οκ
Αρχισα να θεριζω και καταλαβε πως ηξερα τι εκανα.
Πω πω φιλε!! γιομισα αναμνησεις και συγκινησεις
Θερισα καμια ωρα και μετα εφυγα.
Περπατησα καμια ωρα και εφτασα σε μια μικρη  λιμνη εκει κοντα
καθισα σ εναν βραχο και αρχισα να κλαιω
μη με ρωτησεις γιατι ..μεχρι σημερα ακομη δεν ξερω
ολοκληρος αντρας και εκλαιγα σα μωρο
Γυρισα ,πουλησα το καμπαρε, πηρα την κοπελα μου
μια νεγρα απο την αφρικη (αυτη που βλεπεις τωρα διπλα μου)
και πηγαμε στην Αφρικη στο χωριο της
Δυο χρονια εκει
και τωρα ηρθα εδω στην ειδομενη στο χωριο μου
να βοηθησω αν μπορω σε κατι τους προσφυγες
Δεν ξερω πως σου ακουγοντε ολα αυτα φιλε
αμορφωτος ανθρωπος ειμαι
μα παντα τις προσταγες της ψυχης μου ακουγα
κα θα τις ακουω μεχρι να παω στην ευχη της παναγιας
Αυτα ...

Η ΣΙΩΠΗ

Τρεις μερες μετα τα χριστουγεννα ανεβηκα στο βουνο παϊκο, ψηλα και βαθια,στην περιοχη που ονομαζουν γυναικα.
Εφιαξα εναν νταγιαμα,μια ψευτοκαλυβα δηλαδη,και αρχισα να σουλατσαρω πανω κατω περπατωντας στο παχυ κοκκινοκιτρινο χαλι που ειχαν φιαξει παντου τα πεσμενα φυλα και κλαδια.
Τις πρωτες τρεις μερες ο ουρανος ηταν πεντακαθαρος και τις νυχτες τα αστρα και οι αστερισμοι ηταν τοσο χαμηλα που θαρρεις αν απλωνες το χερι θα τα χαϊδευες..
Την τριτη μερα αρχισε να χιονιζει για τα καλα και το κρυο εσπασε λιγο.
Το μεσημερι της επομενης ,καθως περιμενα διπλα στην φωτια τα φασολια να γινουν ,ακουσα βηματα στο χιονι και μια φωνη στα σκοπιανα.
- εεεε πριατελ (εεε φιλε) ερχομαι κοντα...
- Ελα ,φωναξα..
Ηταν ενας ψηλος ξερακιανος αντρας γυρω στα πενηντα με μακρυ μουσι,
Ειχε ενα σακιδιο στην πλατη και στο χερι κρατουσε μια καραμπινα.
- Ελα, το φαγητο θα ειναι ετοιμο σε λιγο..
- Δικος μας εισαι η μιλας την γλωσσα;
- Μιλαω την γλωσσα..πως βρεθηκες εδω;
- Απο την τζενα ερχομαι .Κυνηγαω μια αρκουδα ,εχει ρημαξει τα κατσικια των χωριων εκει σε μας.
(Τζενα ειναι η συνεχεια του παϊκου μεσα στα σκοπια,Πιο ψηλο και πιο αγριο βουνο).
- Δεν εχει αρκουδες φιλε στο παϊκο..καποτε ειχε ,μα οχι πια..
- Αυτη περασε εδω .. μια βδομαδα ειμαι πισω της..
Εβαλα τα αχνιστα φασολια σε δυο τσιγγινες κουπες και αρχισαμε να τρωμε χωρις να μιλαμε ..
= Μμμμ εκανε σαν τελειωσε,ωραια φασολια ..
= αχαχαχ ε οχι και ωραια φιλε μου.Ουτε λαδι εχω και αλατι ξεχασα να παρω..
Ανοιξε τον σακο του και εβγαλε ενα μπουκαλι με κιτρινο υγρο ..
- ρακι ντουμασνο ειπε (τσιπουρο σπιτικο).
Αρχισαμε να περναμε ο ενας το μπουκαλι στον αλλο τραβωντας γερες ρουφηξιες.
- Εκει κατω ,ειπε, απ την Γευγελιτσα την δικια μας μεχρι το δικο σας Σκρα και πιο πανω ακομη,εκαναν φραχτη για να μην περνανε λαθρομεταναστες ..τωρα και δευτερο φιαχνουν..προχτες πεντε εξη απο δαυτους ανοιξαν τρυπα και περασαν .. μετα απο λιγο τους επιασε η αστυνομια και τους τσακισε στο ξυλο..
Δεν μιλησα.Εριξα ξυλα στη φωτια και χαζευα το σουρουπο να γινεται νυχτα ακουγονυας το τριζοβολημα της φωτιας σα μοναδικη μουσικη μεσα στην ησυχια..
Η σιωπη εχει εναν μοναδικο τροπο να σε ταξιδευει.Μοιαζει με θαλασσα διχως ορια.Ξεχειλιζει απο μυστηρια που υπερβσινουν τα ορια αντιληψης και κατανοησης του ανθρωπινου μυαλου.
Μερικες φορες ,σα δρασκελισεις αυτο το θεορατο φραγμα της σιωπης, αγγιζεις το μεγαλειο αυτου που ηταν,ειναι και θα ειναι.
Τοτε νιωθεις να σε κυριευει μια χαρα ανεξελεχτη ,που ειναι αδυνατον να κατανοησεις πληρως η να περιγραψεις,μια μεγαλιωδεις χαρα που σβηνει τις αθλιοτητες και τις διαψευσεις που στιγματιζουν την ζωη σου.
Την επομενη το πρωι ο "φιλος" μου εφυγε για να κυνηγησει την αρκουδα του.
Μετα απο επτα μερες εφυγα και γω.Κατηφορισα τις πλαγιες φορτωμενος τα τσιμπραγκαλα μου για να συναντησω τον παραλογισμο του πολιτισμου.