ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ

ημερεψα φιλε , εγινα σα και σενα , μη με φοβασαι πια
δες
φθαρμενος οραματιστης , στερεμενος ποιητης
διχως πυρωμενες αντιστασεις
γραφικοτητες
περιγραφικοτητες
τελος
μου φτανει η αισθηση της μη εγκαταλειψης
η προσπαθεια να ζησω ρε
σου χαμογελαω
ορμωντας στον φρικιαστικο παραδεισο της επικοινωνιας σου
με λεξεις και ευαισθησιες μπαναλ
γλιστραω σε ληθαργο διχως αντιληψεις , διχως συγκινησεις

μετραω τους ποντους της χαρας μου

μα που ειναι ;

ναυαγος χωρις σωσιβιο στην δινη μιας απυθμενης μοναξιας


ασε με ησυχο φιλε
στα μαυρα ισως , μα ζεστα ονειρα μου
στις ξεγυμνωμενες λεξεις μου
στο αγγιγμα των αγριων διχως χωριστρα μαλλιων μου
δεν μπορω ρε να δερνω δεμενους
για να με ονοματισεις εσυ αντρα
ουτε ζαρωμενος να στεκωμαι
απο τυπικοτητα και καταλληλη συμπεριφορα
αχαχαχαχ ρε δεν γινεται
στα μετρα του "υγειους κοινωνικου πλαισιου" και του φοβου
να μου χαριζεις εσυ εξυπναδες
και γω πρωτοποριακες οπισθοδρομησεις
ουφφφ!!!