Πηρε να νυχτωνει οταν κατηφορισα την πλαγια του αφηνιασμενου αλογου
προς το στραβο ποταμι.
Το φεγγαρι σα μικρος ηλιος αρχισε να φωτιζει τα παντα.
Βρηκα ενα καλο σημειο και αφησα τα πραγματα μου.
Ολα γυρω μου σε μαγικη ομορφια τυλιγμενα μοσχομυριζαν υπεροχα.
Καμια λυπη και κανενας φοβος για το αυριο δεν θα αφηνα να ταραξει την ευτυχια μου.
Αυτες τις μερες την ειχα γραπωσει καλα,αν και γνωριζω πως τιποτα πιο φευγαλεο απ την ανθρωπινη ευτυχια δεν υπαρχει.
Αρχισα να μαζευω ξυλα για την φωτια.Σαν ανασες οι μερες περνανε γρηγορα...
Γλιστρησα και επεσα τρια τεσσερα μετρα σε μια τρυπα διπλα σ εναν βραχο.
Εβγαλα τον φακο και κοιταζοντας γυρω διαπιστωσα με ανακουφηση οτι μπορουσα να σκαρφαλωσω.Εκανα να πιαστω και να βγω οταν το ματι μου επιασε ενα αλλο ανοιγμα γυρω στο ενα μετρο διπλα μου.
Ετσι βρηκα την σπηλια.
Ηταν μεγαλη.
Κουβαλησα ξυλα και αναψα φωτια.
Στους βραχους γυρω μου εβλεπα αμυδρα καποιες ζωγραφιες και στα ποδια μου ο βραχος ηταν μαυρισμενος απο παλιες φωτιες.
Καποιοι καποτε πρεπει να χρησιμοποιουσαν τον χωρο σαν κρησφυγετο η κατοικια.
Κομματια απο ξυλα και σκουριασμενα μεταλικα αντικειμενα ηταν ριγμενα παντου.
Στο βαθος ακουγοταν το μουρμουρητο ρυακιου.
Απεναντι μου ενα τεραστιο ζωο ηταν στην τοιχογραφια.Μαλλον ταυρος. Ειχε ενα τεραστιο κεφαλι με κερατα.
Εμοιαζε να με παρακολουθει.
Καθισα σε μια πετρα και ακουμπωντας στον τοιχο εκλεισα τα ματια μου.
Ποιοι εισασταν ; που πηγατε ; τι εμεινε απο σας ;
Αρχισε το μυαλο μου να γενναει φαντασματα και σκεψεις εβραζαν μεσα μου ανυπομονες.
Μετα ενοιωσα πολυ μακρια απ τον εαυτο μου.
Εβλεπα καθαρα εναν ανθρωπο καθισμενο στην πετρα,που ηταν αυτο που τον εκαναν οι πραξεις του.
Ειδα την ψυχη, περα απ τις επιχρυσωμενες ψευτιες.
Πεταξα ψηλα και με το ματι του αητου ειδα πεντακαθαρα τον κοσμο.
Ξεπερασα την αδιακοπη ασβηστη διψα για τον ουρανο
και αντιληφτηκα την ψευτια της "Αληθινης ορασης".
Απλοϊκος και λιγο κουτος
δεν μπορεσα να καταλαβω ποτε την σοφια
μητε την τελειοτητα των θεων
Ατελης , σαν μεσα σε ομιχλη παντα η σκεψη μου
με αφηνε ελευθερο
να βλεπω αυτα που το ματι δεν βλεπει
ν ακουω αυτα που τ αυτι δεν ακουει
και να πιανω αυτα που το χερι δεν μπορει να πιασει
προς το στραβο ποταμι.
Το φεγγαρι σα μικρος ηλιος αρχισε να φωτιζει τα παντα.
Βρηκα ενα καλο σημειο και αφησα τα πραγματα μου.
Ολα γυρω μου σε μαγικη ομορφια τυλιγμενα μοσχομυριζαν υπεροχα.
Καμια λυπη και κανενας φοβος για το αυριο δεν θα αφηνα να ταραξει την ευτυχια μου.
Αυτες τις μερες την ειχα γραπωσει καλα,αν και γνωριζω πως τιποτα πιο φευγαλεο απ την ανθρωπινη ευτυχια δεν υπαρχει.
Αρχισα να μαζευω ξυλα για την φωτια.Σαν ανασες οι μερες περνανε γρηγορα...
Γλιστρησα και επεσα τρια τεσσερα μετρα σε μια τρυπα διπλα σ εναν βραχο.
Εβγαλα τον φακο και κοιταζοντας γυρω διαπιστωσα με ανακουφηση οτι μπορουσα να σκαρφαλωσω.Εκανα να πιαστω και να βγω οταν το ματι μου επιασε ενα αλλο ανοιγμα γυρω στο ενα μετρο διπλα μου.
Ετσι βρηκα την σπηλια.
Ηταν μεγαλη.
Κουβαλησα ξυλα και αναψα φωτια.
Στους βραχους γυρω μου εβλεπα αμυδρα καποιες ζωγραφιες και στα ποδια μου ο βραχος ηταν μαυρισμενος απο παλιες φωτιες.
Καποιοι καποτε πρεπει να χρησιμοποιουσαν τον χωρο σαν κρησφυγετο η κατοικια.
Κομματια απο ξυλα και σκουριασμενα μεταλικα αντικειμενα ηταν ριγμενα παντου.
Στο βαθος ακουγοταν το μουρμουρητο ρυακιου.
Απεναντι μου ενα τεραστιο ζωο ηταν στην τοιχογραφια.Μαλλον ταυρος. Ειχε ενα τεραστιο κεφαλι με κερατα.
Εμοιαζε να με παρακολουθει.
Καθισα σε μια πετρα και ακουμπωντας στον τοιχο εκλεισα τα ματια μου.
Ποιοι εισασταν ; που πηγατε ; τι εμεινε απο σας ;
Αρχισε το μυαλο μου να γενναει φαντασματα και σκεψεις εβραζαν μεσα μου ανυπομονες.
Μετα ενοιωσα πολυ μακρια απ τον εαυτο μου.
Εβλεπα καθαρα εναν ανθρωπο καθισμενο στην πετρα,που ηταν αυτο που τον εκαναν οι πραξεις του.
Ειδα την ψυχη, περα απ τις επιχρυσωμενες ψευτιες.
Πεταξα ψηλα και με το ματι του αητου ειδα πεντακαθαρα τον κοσμο.
Ξεπερασα την αδιακοπη ασβηστη διψα για τον ουρανο
και αντιληφτηκα την ψευτια της "Αληθινης ορασης".
Απλοϊκος και λιγο κουτος
δεν μπορεσα να καταλαβω ποτε την σοφια
μητε την τελειοτητα των θεων
Ατελης , σαν μεσα σε ομιχλη παντα η σκεψη μου
με αφηνε ελευθερο
να βλεπω αυτα που το ματι δεν βλεπει
ν ακουω αυτα που τ αυτι δεν ακουει
και να πιανω αυτα που το χερι δεν μπορει να πιασει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου