Με κοιταξε με κεινα τα παραξενα ματια του, εριξε νερο στο προσωπο του απ την βρυση και συνεχισε ..
Τα ποδια μου γιε μου ,κουραστηκαν να σερνοντε στους σκονισμενους δρομους πια,τα ματια μου βαρεθηκαν να βλεπουν την ανησυχια του κοσμου και η ψυχη μου σιχαθηκε την ματαιοτητα των ανθρωπων.
Γιαυτο κλειστικα εδω στο βουνο στην φτωχικη αυτη καλυβα και στην στερνα μου με τα χρυσοψαρα κατω απ την γερικη μουρια.
Κοιταξε με , για μενα η τροφη εχει χασει την γευση της και το πιο γλυκο κρασι δεν μπορει να μου δωσει χαρα.
Ο κοσμος αυτος δεν ειναι πια δικος μου.Η επιθυμια να συναναστρεφομαι αλλους ανθρωπους μ εχει εγκαταλειψει.
Ωρες ωρες κοιταζω τα ψαρια στη στερνα και τα ζηλευω.
Ολα γυρω μου τα βλεπω σα μια μεγαλη τρελα.Το καλο και το κακο δεν εχουν νοημα πια.Μοναχα η απληστια ,το μισος και ο ποθος κυβερνουν τον κοσμο.
Να ηταν οι κυβερνητες του κοσμου αυτου ερωτευμενοι τοτε μαλιστα.ε; να κυβερνουσαν παντα ερωτευμενοι ανθρωποι και να καθοριζαν τις τυχες μας με τα νικηφορα και ευγενικα ονειρα τους.Ναι ,τοτε θα θαυμαζα μεχρι την τελευταια ωρα μου τον ανθρωπινο κοσμο και θ ανασαινα τον μυρωμενο αερα του.
Ομως τωρα το κρυο σωμα με τις παγωμενες ευχαρηστησεις των ψαριων ζηλευω που δεν ειναι υποχρωμενα ν αναπνεουν τον μολυσμενο αερα.
Ματαια γιε μου προσπαθουν να δοκιμασουν τον ανθρωπο με πολεμους και στερησεις , με πανουκλες και φωτιες , με θεους, δαιμονες και κοφτερα μαχαιρια.
Μην ακους κανεναν.Κοιταξε εμενα.Καταραμενη ειναι η γνωση μου,καταραμενα τα χερια και τα ματια μου.Αλλα πιο καταραμενη απο ολες η ψυχη μου.Που δηθεν μου δινει γαληνη αλλα με πολιορκει με ψευτικες κατηγοριες .
Που ειναι γιε μου η ζυγαρια του θεου; που ειναι ; φερτην εδω να ζυγισω την ψυχη μου.Γιατι εμενα το μυαλο μου παντα αναποδα δουλευε. Ποτε εδω μεσα δεν υπηρχαν δουλοι και αφεντες.Δεν υπαρχει διαφορα αναμεσα στους ανθρωπους .. ολοι γυμνοι γεννηθηκαν .....
Ξερω γιε μου , ειμαι τρελος και γεννηθηκα μεσα σε ζουρλομανδυα αλλα εσυ ακουσε με καλα.Οσο θα νομιζεις πως εισαι πιο εξυπνος απο αλλους ανθρωπους ,τοσο θα τυραννιεσαι τυλιγμενος σε αλυσιδες και θα μαστιγωνεσαι και θα τρυπιεσαι απο αρπαχτικα ορνεα......
Τα ποδια μου γιε μου ,κουραστηκαν να σερνοντε στους σκονισμενους δρομους πια,τα ματια μου βαρεθηκαν να βλεπουν την ανησυχια του κοσμου και η ψυχη μου σιχαθηκε την ματαιοτητα των ανθρωπων.
Γιαυτο κλειστικα εδω στο βουνο στην φτωχικη αυτη καλυβα και στην στερνα μου με τα χρυσοψαρα κατω απ την γερικη μουρια.
Κοιταξε με , για μενα η τροφη εχει χασει την γευση της και το πιο γλυκο κρασι δεν μπορει να μου δωσει χαρα.
Ο κοσμος αυτος δεν ειναι πια δικος μου.Η επιθυμια να συναναστρεφομαι αλλους ανθρωπους μ εχει εγκαταλειψει.
Ωρες ωρες κοιταζω τα ψαρια στη στερνα και τα ζηλευω.
Ολα γυρω μου τα βλεπω σα μια μεγαλη τρελα.Το καλο και το κακο δεν εχουν νοημα πια.Μοναχα η απληστια ,το μισος και ο ποθος κυβερνουν τον κοσμο.
Να ηταν οι κυβερνητες του κοσμου αυτου ερωτευμενοι τοτε μαλιστα.ε; να κυβερνουσαν παντα ερωτευμενοι ανθρωποι και να καθοριζαν τις τυχες μας με τα νικηφορα και ευγενικα ονειρα τους.Ναι ,τοτε θα θαυμαζα μεχρι την τελευταια ωρα μου τον ανθρωπινο κοσμο και θ ανασαινα τον μυρωμενο αερα του.
Ομως τωρα το κρυο σωμα με τις παγωμενες ευχαρηστησεις των ψαριων ζηλευω που δεν ειναι υποχρωμενα ν αναπνεουν τον μολυσμενο αερα.
Ματαια γιε μου προσπαθουν να δοκιμασουν τον ανθρωπο με πολεμους και στερησεις , με πανουκλες και φωτιες , με θεους, δαιμονες και κοφτερα μαχαιρια.
Μην ακους κανεναν.Κοιταξε εμενα.Καταραμενη ειναι η γνωση μου,καταραμενα τα χερια και τα ματια μου.Αλλα πιο καταραμενη απο ολες η ψυχη μου.Που δηθεν μου δινει γαληνη αλλα με πολιορκει με ψευτικες κατηγοριες .
Που ειναι γιε μου η ζυγαρια του θεου; που ειναι ; φερτην εδω να ζυγισω την ψυχη μου.Γιατι εμενα το μυαλο μου παντα αναποδα δουλευε. Ποτε εδω μεσα δεν υπηρχαν δουλοι και αφεντες.Δεν υπαρχει διαφορα αναμεσα στους ανθρωπους .. ολοι γυμνοι γεννηθηκαν .....
Ξερω γιε μου , ειμαι τρελος και γεννηθηκα μεσα σε ζουρλομανδυα αλλα εσυ ακουσε με καλα.Οσο θα νομιζεις πως εισαι πιο εξυπνος απο αλλους ανθρωπους ,τοσο θα τυραννιεσαι τυλιγμενος σε αλυσιδες και θα μαστιγωνεσαι και θα τρυπιεσαι απο αρπαχτικα ορνεα......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου