Αδαμαστος

Γαληνιος φευγω
Αδαμαστος

Γιοματος δικαιωματα λανθασμενων δρομων
που πιστευα πως οδηγουν στην ευτυχια
με μια παραξενη στοργη για τα σφαλματα μου
διαθεσιμος σε καθε "ευγενικο" πειρασμο της ζωης
εζησα

Ηρθα σαν αξιοθρηνητος μισοκοιμισμενος κατακτητης
καβαλα σ ενα δυστροπο μεθυσμενο μουλαρι
που ολο προσπαθουσε να με δαγκωση
ομως ξυπνησα
και με σταθερο χερι
οδηγησα την σβησμενη μου ψυχη
στην αναγεννηση της

Τι ειμαι ; μια παροδικη εκσταση ;
ενα απλωμενο ριγε σωβρακο
που τρεμουλιαζει στο φυσημα της αυρας ;
μηπως ενα ολεθριο "στοργικο" φιλι στο μετωπο;