Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Αποψε , ο ουρανος διχως συννεφα, ιδιαιτερα φωτεινος
μπερδεψε εναν κοκορα λιγο πιο κατω,
που βγηκε ολο παθος σοβαρος σοβαρος να λαλησει την χαραυγη..
Ετσι ξαφνικα ,σηκωθηκε ενα απαλο μα παγωμενο αερακι,
χτυπησε την λαμαρινα και ανακατεψε τις φυλλωσιες,
ξυπνησε δυο σκυλια,
το ενα στην μια ακρη της γειτονιας και το αλλο στην αλλη,
που αποφασισαν τωρα νυχτιατικα εξ αποστασεως να λυσουν τις διαφορες τους
γαυγιζοντας ολο και πιο δυνατα
ξυπνησε το καθενα  τους υποστηρικτες του
που αρχισαν και αυτοι να ουρλιαζουν ασταματητα..

Σαματας μεγαλος σαρωνει την γειτονια...
Ο κοκορας , μπερδεμενος ακομη και μεθυσμενος μεσα στην ομορφια του
συνεχιζει να βροντολαλει...

Σκιες σαλευουν μεσα στην νυχτα ,χορευουν,
μα εγω ,συμαζευω το μυαλο μου στου λογικου την εξαρτηση ..

Κατι λαμπυριζει στο βαθος ,μια φωτεινη χαρακια σκιζει τον ουρανο..
Απ το πουθενα αρχιζει  να σταζει σταγονες.
Γινοντε βροχη.
Ο αρμονικος της ρυθμος ηρεμει τα "πνευματα",
καθησυχαζει την ταραγμενη θαλασσα του νου
και ταξιδευει την ψυχη σε ξεχασμενους μαγικους κοσμους.

Ολα γυρω μου ειναι ποιημα ..

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

THE ART OF PHOTOGRAHY

     

χαμογελασες αχνα.Οπως το χαμογελο
στην θαμπη φωτογραφια του  '86.
Μιλουσες βαθεια , γλυκα.
Ρυτιδες φαινονταν στο μετωπο σου
και ευγενικη θλιψη γεμιζε τα λαμπερα σου ματια.
Το φως του ηλιου κρυφτηκε.Ντραπηκε
δεν μπορουσε ν αντικρυζει αυτο το βλεμμα
αυτη την συμφορα που εσπειρε
το "ζωογονο" φως του.
και εσυ εκει
με το πικρολαμπερο χαμογελο σου
αυτο που με κανει ν αναπολω τα περασμενα...
καπου...καποτε...

ας μεινουμε ανθρωποι ελεγες
τουλαχιστον μεχρι να ξημερωσει...

τωρα
κοιταξε μας
βαριες προσδοκιες καινε τα ματια
και η αναγκη
χα! κανει μεθοδικα κινησεις γυμναστικης...

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

φανταχτερες ωρες , προσπαθουν να δημιουργησουν απελπισμενα
καποια γλυκια αισθηση μεσ την ηλιθιοτητα.
υστερικες στιγμες , χαιδευουν σαν αγερας τις εντυπωσεις.
η ψυχη "μοχθηρη" , μεθυσμενα κοιταζει γυρω χωρις να βλεπει.
μεσ το μυαλο μου , διαφορες μεσαιωνικες θρησκευτικες μουσικες μουσικες
και πρωτογονες ζωγραφικες συνθεσεις.
ειναι σα να χορευω ολομοναχος στην μεση μιας τεραστιας πιστας
τιναζοντας το κορμι μου περα δωθε.
τυφλωμενος κραυγαζω θριαμβευτικα.
με κομμενη την ανασα απ το τρεξιμο , φτανω στο τερμα.
εκει , ενας υπερβολικα καλοντυμενος μουστακαλης κρεμανταλας
με περιμενει αυστηρος...

να τα συνορα , μα κατι λειπει απ το διαβατηριο.
ο φοβος μου σφιγγει τον λαιμο , καθως ξαναγυρναω πισω στο σκοταδι.
ειναι σαν ενα τεραστιο παγωμενο φιδι
νωχελικα να κουλουριαζεται μεσα μου...

ΑΤΖΕΜΠΑ

η ομοιοτητα της μοιρας μας ισως , ισως παλι η μελαγχολια αυτη και η διψα του ακατανοητου που γοητευει την ψυχη μας , ποιος ξερει; μπορει και το ανακατεμα της οργης με την ικεσια , μας εφεραν ολους εδω , σ ενα μουρλο ανακατεμα ασπρου και σκουρου.
εκκλησακι , αγιου νικολαου (μεγαλη η χαρη του) , καπου αναμεσα στην λαρισα και την καρδιτσα (ξεχασα πως λεγεται το χωριο , βεσενος , βελενος , καπως ετσι).
σαββατο 8.05.2010 και απ το πρωι καταφθανουν τσιγγανες με τα χιλιοχρωμα ρουχα τους . μεγαλες γερασμενες πια που πηγαινοντας στα γονατα προσδοκουν την εκπληρωση στο ταμα τους , ροδομαγουλες και τσαχπινες νεες , κουνιστες και λιγιστες ,παντρεμενες γιοματες ζωνες με λιρες , δωρο της πεθερας και τσιγγανοι με σκληρα προσωπα , αλλοι ασκωντας υπερμετρη γοητεια με τα θαυμασια χαρακτηριστικα τους και αλλοι αγριοι ασυμβιβαστοι μ αυτο που αναγκαστηκαν να ζουν.
ολοι σιωπηλοι , τραβουν προς το εκκλησακι , για ν αναψουν ενα κερι στον αγιο τους , τον αγιο νικολα τους , οπως λενε. μονο τα παιδια , χρωματιστα ντυμενα και λιγοσαρκα(ρε παιδια , δεν ειδα ενα χοντρο τσιγγανακι) να τρεχουν πανω κατω ουρλιαζοντας και παιζοντας στην αιωνια μητρικη τους γλωσσα.
και εγω; χα! τι κανω εδω; "πρωτο τραπεζι πιστα" στηνοντας το παγωτατζιδικο (φραγκοφονιας γαρ) ηρθα να τους ξεδιψασω και να τους ταισω , με το αζημιωτο βεβαια...ομως , οι εικονες με πλανεψαν... διοτι κυριες και κυριοι , δεν μπορει , με ολα αυτα τα σπουδαια που γινονταν γυρω μου εγω να εργαζομαι...
ετσι λοιπον , καλυψα την τσιγκουνια μου για λιγο και προσπαθησα να μπω μεσα στα πραματα , αφηνοντας την σκλαβα των 50 ευρω να καλυπτη την αισχροκερδια μου...
αριστερα απ την "αστραφτερη" καντινα ΜΟΥ , σ ενα τεραστιο κατεβασμα γεματο δεντρα , χιλιαδες γυφτοι εστησαν τα τσαντιρια και την στρωματσαδα τους. αλλοι χαρακτηρες αυτοι.
οχι δεν θα σχολιασω.
δεν θελω γι αυτους να πω κατι..αγρια μοιρα καραδοκουσε παντα πανω απ τα κεφαλια τους...
το μονο που θα πω , ειναι πως ειχαν τα ταματα μαζι τους , συνηθως μικρα αρνακια , που τα πηγαιναν στην εκκλησια και το βραδυ τα εσφαζαν...
η χτεσινη νυχτα , ηρθε γεματη μαγεια...ησυχα , απαλα...καποιες ξεχασμενες φωνες παιδιων , λιγα παραπονιαρικα κλαματακια , και αρκετα καλοτροπα βελασματακια την εκλεισαν ,βυθιζοντας αθλια και μη πλασματα στον υπνο...
το πρωι , σηκωθηκα 5.30 ... καποιες φωτιες ηδη ειχαν αναψει , με το μαυρισμενο τσουκαλι επανω τους...αντρε και γυναικες σηκωνονταν και τεντωνονταν σιγα σιγα , διωχνοντας την υγρασια και την θολουρα της νυχτας απο πανω τους...
η σημερινη νυχτα δεν ηταν ετσι...μπηκε βιαια..σκληρα... με μουσικες και τυμπανα να τρεμουλιαζουν τον χωρο...
ομως
καποια στιγμη εμαθε και αυτη , προσαρμοστηκε , αρπαξε τον ρυθμο και εγινε ενα μαζι του..
και το πανηγυρι ξεκινησε....
ολοι ξερετε τι εννοω ... ο χορος ειναι μεσα τους...και αρχισε να βγαινει...

τα βραχιολια χτυπουν , η φουστα ανεμιζει
η ατζεμπα χορευει
ουρλιαζουν τα πληθοι , πανικος...
αδεξια γυρισματα (δικα μου) σιωπηλη υποταγη
αρρυθμη τρελη αναπνοη..
χορεψε μικρο μου , χορεψε μωρο μου
πιες και τραγουδα γυρω απ την φωτια...
τα χειλη ανοιγουν λογια δεν υπαρχουν
εκστασιαζει ο τρελος σου ρυθμος..
τα ματια σου ειναι ολος ο κοσμος
η ψυχη σου παρθενος χορος..
χορεψε μικρο μου , χορεψε μωρο μου
πιες και τραγουδα γυρω απ την φωτια...


ΤΟ ΛΑΓΟΥΔΑΚΙ

ησυχια απλωθηκε , καθως το μουγκρητο καποιας μηχανης , εσβησε στην στροφη.
σουρουπωνε ... βγηκα σιγα σιγα και προσεκτικα απ την κρυψωνα , και καθως τιποτα δεν φανηκε γυρω μου αρχισα να περπαταω μ ανταρτικο τολμηρο βημα...
αριστερα μου , το απαλο αερακι , κουνουσε ανεμελα τα φυλλα μιας αγριοκυδωνιας και απο καπου ψηλα ακουστηκε το θλιβερο καλεσμα ενος γερακιου , που πετουσε αργα , στο φοντο ενος λευκου ακομη φεγγαριου , που βγηκε προωρα...
ιουνης , μηνας θεριστης , γιομιζουν οι ανθρωποι τα χωραφια να θερισουν το σταρι..
οι ανθρωποι...χμ!!οντα που εφιαξαν την ζωη τους τοσο αστεια , που δεν αφησαν κανενα περιθωριο...
αλλου πεινανε , αλλου αλληλοσκοτωνοντε , αλλου τσακιζουν γεματοι υπερμετρη αλλαζονια ο ενας την ψυχη του αλλου...
μετα απο ωρες , σαν εφτασα στο μικρο χωριο , το σκοταδι ειχε πια απλωθει πυκνο και καμια σκια φωτος δεν ταραζε την ηρεμια...
δεν ειχα ξαναρθει εδω...αλλα δε μπορει καπου θαβρισκα κανα κοτετσι με τρυφερα κοτοπουλακια..
χτυπησα τα δοντια μου...μμμμ!!! ενιωθα τοσο δυνατος...και "πανεξυπνος" φυσικα , αφου ειμαι αλεπου...
ξαφνικα ειδα μιαν μεγαλη σκια στην ακρη του μονοπατιου....ηταν μια τεραστια κουκουβαγια που μου εκλεινε τον δρομο...
- γεια σου κυρα κουκουβαγια , της ειπα...
με κοιταξε παραξενεμενη και εκπληκτη...
- ε , δεν ειμαστε καλα , ειπε..που πας , μικρο ζουμερο λαγουδακι;
- μωρ τι μας λες ; ειπα αγριεμενος...δεν βλεπεις πως ειμαι μια μεγαλη δυνατη αλεπου ;
παω για κανα κοτετσι..εσυ ; ψαχνεις κανα λαγο;
- μολις τον βρηκα , ειπε , μικρο και ζουμερο...
εβγαλε τα νυχια της και μου ορμησε με μανια..
ρε δεν ειμαστε καλα , σκεφτηκα...εκανα να βγαλω τα νυχια μου και ειδα κατι αστεια μικρα νυχακια , ανοιξα το στομα να δειξω τα κοφτερα δοντια μου και τα ενιωσα μηδαμινα και τρισαθλια...μα !!! αληθεια ελεγε λοιπον ; ειμαι ενα ανοητο μικρο λαγουδακι ;
εκανα να τρεξω μακρια και ενιωσα τα νυχια της να μπηγοντε στην πλατη μου...σα φωτια μ εκαψαν...
στριφογυρισα και της ξεφυγα...
ορμησα πλαγια και χωθηκα βιαστικα σε μια σωληνα στενη που για καλη μου τυχη βρεθηκα εκει..
μα λαγος ειμαι γαμωτο ; λαγος ;
τοτε θυμηθηκα τα λογια του πατερα λιγο πριν το σκασω απ το σπιτι..
"αυτο το παιδι να το προσεχεις..παραξενο μας βγηκε...ολο προσπαθει να γρυλισει λες και ειναι λυκος"....

ΟΙ ΘΟΡΥΒΩΔΕΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΙ

νυχτα
εδω στο χωριο αυτο
ο κοσμος μαζευετε νωρις σπιτι
αδειοι οι δρομοι
ενα κοπαδι αδεσποτα κοπροσκυλα τους κατακτησε
σαν τους "αλητες" βγηκαν περιοδια
περνανε και απ τον δικο μου δρομο αγριογαυγιζοντας
λες και ειναι εφηβοι  τσακωνοντε μεταξυ τους
το φως του φεγγαριου καλεσμα γιαυτους μα και για μενα
σταματησαν σαν με μυριστηκαν
ηρθαν κοντα
σιωπησαν παραξενεμενοι
αρκετη ωρα εμειναν ετσι απλα να με κοιταζουν
οταν βαρεθηκαν
πηγαν πιο κατω να περιγελασουν ενα μαντρωμενο σκυλι
και αυτο αγριεψε ανταποδιδοντας
ΕΠΕΙΔΗ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ειπε λυσσασμενα
ομως
κανεις δεν το πιστεψε
ξαφνου
μια ντουφεκια ακουστηκε εκει κοντα τους .... μπαμμμμμμ ....
ο ηχος ξεπερασε το γαυγισμα τους
σιωπη
απομακρυνθηκαν φοβισμενα
τωρα ολοι και ολα ηρεμησαν

η ελευθερη μαρτυρια ,κυριες και κυριοι , της ανθρωπινης κρισης μου
γι αυτους τους θορυβωδεις "ακαδημαϊκους"
εβαλε πολυ ψυχραιμα την "ευφυια" μου σ ενα τσουβαλι παγο..
ξεφυλλισα αργα και προσεκτικα της αναμνησεις μου
εχοντας την γιορταστικη πεποιθηση  του ανωτερου οντος
ομως
πουθενα δεν βρηκα , ουτε αναγνωρισα δυστυχως
την ελευθερια που πηγαζει απ την ψυχικη αξιοπρεπεια
παρα μονον την αρρωστημενη και οκνηρη ανθρωπινη ευσπλαχνια ειδα να ξεπαγιαζει στο κρυο
στην πιο αξιολυπητη μορφη της...
ετσι λοιπον λιμνασα παλι , μεσα σε υποχρεωτικη υπομονη
βουλιαζοντας σε ληθη
μη και η διχονοια μου  με την ζωη ΑΥΤΗ
τρανταξει λανθασμενα τον κοσμο...

GEFAERTE



δεν κλεινουν τα βλεφαρα , και οσο δεν σταματαει η καρδια
δεν σταματαει η ψυχη και ο νους να σε ψαχνουν.
εφυγες
και γω απλωνω το χερι μου , μα πιανει κενο
αγριευω τοτε , και καθως ψαχνω την ζεστασια σου να βρω
φευγει ο υπνος , θλιβεται ο μορφεας , παει αλλου
δεν αντεχει τον πονο μου..
τσιμπαει το κρεβατι , στριφογυρναω και παρακαλαω τον νου να σταματησει , αλλα....
λατρευω την λεξη GEFAERTE (ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ) ,
απειροι ανθρωποι την προφεραν χιλιαδες χρονια με εμπιστοσυνη ,
για μενα εκει ειναι ΟΛΑ ,αγαπες , αγωνιες , επιθυμιες ,ποθοι και παθη...
τωρα , κοιταξε με , να σωπασω θελω παγιδευμενος ,
ομως ,
η αναμνηση του φιλιου σου αντι να ερημωνει την πεινα της ψυχης μου
σε κανει συντροφο παντοτινο
και ας το φριχτο τιμημα
ειναι το σφυροκοπημα μου σε τειχο παγερης σιωπης..

Ο ΟΜΟΡΦΟΣ

γυρισα κατα τις 2.30 ,μπορει ναταν και 3 τα ξημερωματα,
δεν θυμαμαι καλα..
ηταν μια καλη βραδια..μμμ περασα καλα..
βολτα με την καλη μου
κανα δυο ποτακια και ομορφη μουσικη..
ειμαι 23 χρονω...
ποσα χρειαζεται ο ανθρωπος για ναναι καλα;
ασε ρε τα υπαρξιακα σου..ειπα στον εαυτο μου..
οι αισθησεις σου στο φουλ...μμμ!! ολα ειναι ομορφα
μη χαλιεσαι..
πηγα στο δωματιο μου σιγα σιγα
μη ξυπνησω τους γονεις και την μικρη μου αδελφη..
εκει
εκανα να βγαλω το τζην..σκαλωσα
και εκανα πισω πισω σκυμενος..
αχα τα καταφερα τοβγαλα το ρημαδι..
εκανα να σηκωθω και χτυπησα στην κοχη του ανοιχτου παραθυρου
στην μεση
ακριβως στην σπονδυλικη στυλη..
ο πονος μουκοψε την ανασα..
τι βλακας..
μα δεν προσεχω καθολου;
νευριασα..μετα ενοιωσα καπως
και επεσα χανοντας της αισθησεις μου..

οταν ανοιξα τα ματια
ειδα ασπρους τοιχους και κατι παραξενα μηχανηματα..
απο καπου εφτασε η φωνη της μανας στ αυτια μου..
μα τι λετε γιατρε..ειναι δυνατον;
η φωνη της τρεμουλιαστη και κλαμμενη..
δυστυχως κυρια μου...θα μεινει παραλυτος
απ την μεση και κατω..

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ


πηρε τον στυλοκαι αρχισε να γραφει..
- ο ανθρωπος ειναι κοινωνικο ον και παντα χρειαζεται αλλους ανθρωπους κοντα του. ακομη χρειαζεται καποιον συντροφο να γεμιζει τις αδειες μερες του...
το κοιταξε καλα καλα , μα κατι δεν του αρεσε . εσχισε και πεταξε το χαρτι παιρνοντας ενα καινουριο απ το πακο διπλα του..
ακου να γεμιζει τις αδειες μερες του..πφ!
εστρωσε το χαρτι , πηρε τον στυλο , σκεφτηκε μια στιγμη και αρχισε..
- ο ανθρωπος ειναι κοινωνικο ον και οσο πιο γρηγορα το καταλαβει τοσο το καλυτερο γι αυτον . μπορει ομως καποιες φορες...
ακου τοσο το καλυτερο γι αυτον..πφ!
τσαλακωσε το χαρτι και το πεταξε στο καλαθι με τα σκουπιδια...
πηρε λιγα φυστικια απ την κουπα διπλα του και αρχιζοντας να τα μσαει  , εστρωσε ενα αλλο χαρτι , κοιταζοντας το προσεκτικα..
εσυ δεν θα μου γλυτωσεις  , σκεφτηκε..
κοιταξε καλυτερα και τοτε ειδε την κιτρινιλα επανω δεξια στην γωνια που λερωνε τ ολολευκο χαρτι . θα εγινε απ το χερι του που ειχε πιασει τα φυστικια...
τσαλακωνοντας το , το πεταξε κι αυτο με καποιον θυμο . πηρε και την κουπα με τα φυστκια και την εβαλε πιο μακρυα να μην την φτανει.. θα δεις εσυ της ειπε..
καθαρισε τα χερια του προσεκτικα και παιρνοντας ενα ολοκαινουριο φυλλο χαρτι καθισε κι επισε τον στυλο του..
- ο ανθρωπος...
τιποτα δεν τουρχοταν . σηκωθηκε κι αρχισε να βηματιζει πανω κατω θυμωμενος..
οταν ηρεμησε καπως , εκατσε και χωνοντας το κεφαλι μεσ τα χερια κοιταζε τον απεναντι τοιχο λες και τον εβλεπε πρωτη φορα...
μετα απο αρκετη ωρα , αναψε τσιγαρο κοιταζοντας το λευκο χαρτι...
- οι ποιητες πρεπει να εινει εξω απ το κοπαδι για να μπορουν...
αη στο διαλο ρε...ακου εξω απ το κοπαδι , εξυπνακια...
εκανε μπαλα το χαρτι και το κλωτσησε δυνατα . εβαλε το μπουφαν του και βγηκε εξω στην βροχη.
περπατουσε αρκετη ωρα , οταν σταριστερα του πανω σ εναν τοιχο , ειδε κατι πουγραψε καποιος με μεγαλα κοκκινα γραμματα..
- ΠΡΟΣΟΧΗ , ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ . ΞΕΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ . ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΕΙ ΟΛΟΥΣ.
πιο περα , ηταν μια τεραστια αφισα , με μια μαιμου που επαιζε κιθαρα . ειχε μαστουρωμενο βλεμμα κι ενα τσιγαρο στα χειλη. απο κατω εγραφε..
- Ο ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΓΙΑ ΞΕΝΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΞΥΡΙΣΜΕΝΟΣ .

γυρισε πισω βιαστικα σαν κατι να τον κυνηγουσε.
- ο ανθρωπος μπερδευει τοσο πολυ τα ...... εγραψε..εγραψε..εγραψε αρκετη ωρα και στο τελος εκλεισε με ...
ο πιο γρηγορος τροπος λοιπον για να φιαξεις το συμπαν σου , να μην εχεις αναγκες , ειναι να ερωτευτεις...μονον ο ερωτας στην ζωη μας ειναι δρομος της ψυχης...
ησυχος , αφου πια ειχε βρει την λυση , εβαλε της μπιτζαμες του πανω απ το ριγε σωβρακο
και ξαπλωσε να κοιμηθει...
χα! το μονο που χρειαζοταν λοιπον ηταν να ερωτευτει...και αυτος σαν βλακας τοσο καιρο..πφ!
αυτο που του ελειπε βεβαια ηταν ο ανθρωπος..αλλα , σιγα το πραμα...απο αυριο το πρωι κι ολας θ αρχιζε να ψαχνει για τον ΑΝΘΡΩΠΟ...

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

σημερα το πρωι , μιλησα στον μερμηγκα για την αγαπη
και κεινος δυνατα γελωντας με περιγελασε
ειπα στο πουλι ν αγαπαει το σκουληκι
και κεινο με την δεξια φτερουγα εκανε τον σταυρο του κοιτωντας με παραξενα
μετα
ειπα σ εναν ανθρωπο να μην τρωει το γουρουνι
"τι να κανω ; ειπε , το μοσχαρι δεν μ αρεσει"

φιλε μου φιλε μου , ολα οσα σκεφτεσαι , επιθυμεις , ονειρευεσαι γραφεις και νιωθεις
χορος του ανεμου ειναι κατω απ τον ηλιο