Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ

Καθισα στο πεζουλι γιατι ενιωθα πως τα ποδια μου δεν αντεχαν αλλο να με κρατουν ορθιο.Μπορει το γυραδικο απεναντι να μ εκανε να καθισω εκει ,μηπως και χορτασω απ τις μυρωδιες.
Εκανε κρυο ,μα το χειροτερο ηταν το κρυο στην ψυχη ,αυτο που ομοιο του δεν υπαρχει ,αυτο που σιγα σιγα σαλευει το μυαλο.
Ανθρωπινα ποδια περνουσαν απο μπροστα μου...ντυμενα μ αθλητικα , μποτες , γοβακια .. ολα ειχαν καπου να πανε..καθε ενα κουβαλουσε τις δικιες του εγνοιες ,τις δικες του σκοτουρες...τα δικα του καλα η κακα μαντατα..
- ψιτ ... ψιτ ... ρε σε σενα μιλαω ... ψιτ , κυριος ..
λιγο πιο κει ενας σακατης ,διχως ποδια ,καθισμενος σ αναπηρικο ζητιανευε και οπως τον κοιταξα μου εγνεψε να πλησιασω..ε αυτο μου ελειπε τωρα να εχουμε και αντιζηλιες με τον ζητιανο σκεφτικα..
δεν του εδωσα σημασια ..
σε λιγο ακουσα τις ροδες να τριζουν και βρεθηκε διπλα μου..
-Τι εισαι ρε; ακαταδεκτος; γιατι δεν ερχεσαι που σε φωναζω ;
-Ασε με ρε φιλε . Να χαρεις ασε με ησυχο..
-Ενταξει ρε φιλαρα , σ αφηνω ησυχο ,αφου ομως πρωτα μου κανεις μια χαρη..
-Τι θες;
-Ειναι δυσκολο για μενα να περασω το δρομο , κανε μου την χαρη να πας απεναντι να μου παρεις δυο πιτα γυρω απ ολα...να παρε ..
Μου εβαλε δεκα ευρω στο χερι ...
-Να μου παρεις και απ το τσιπουρο του ταληρου ... απο 2.50 το σαντουιτσ και με το τσιπουρο δεκα ευρω.. αντε πηγαινε ειπε κοιτωντας με περιπαιχτικα..
Πηγα και τα πηρα.
Το στομαχι μου ουρλιαζε ζητωντας τροφη και το μυαλο μου επαιζε δικα του παιχνιδα ..φατα φατα φατα βλακα και πηγαινε του το περιτυλιγμα .. φατα φατα φατα ..εχει και πατατες μεσα φατα φατα φατα.
Του τα πηγα , τα πεταξα στην αγκαλια και ετοιμαστικα να φυγω .. ε οχι δεν αντεχα να τον βλεπω να τρωει κι εμενα να μου τρεχουν τα σαλια..
Ενα στιβαρο χερι αρπαξε το δικο μου..
-Ελα ,κατσε εδω ,κατσε ρε φιλε ,δεν μπορω να τρωω μονος , θα μου κατση η μπουκια .. θελω παρεα .. σε παρακαλω .. αγοραζω μια ωρα απ τον πολιτιμο χρονο σου μ ενα σαντουιτσ .. ελα να φαμε παρεα και να τα πουμε λιγο..
Ε αυτο μου ελειπε τωρα .. να φαω το φαγητο του ζητιανου.
Εκανα να τραβηχτω αλλα μ εσφιξε πιο δυνατα.
-Ελα τωρα ρε φιλε ,δεν ζητησα να με φιλησεις ,την παρεα σου για λιγο ζητησα .. αλλωστε που ξερεις ; μπορει να βαλω και μια καποια ταξη στην συγχυση που κουβαλας μεσα σου...
Η πρωτη μπουκια καμμενου λιπους προκατ πατατας τηγανισμενης σε παλιο λαδι μουσταρδας και δεν ξερω τι αλλο εφερε δακρυα στα ματια μου..
-Το χρημα φιλε ανοιγει ολες τις πορτες λενε ... αυτο δεν το εχω ... εχω ομως κατι αλλο .. ενα ουρανιο δωρο .. την αγαπη μου να λεω ιστοριες .. δεν ξερω αν αυτο εχει καποια πρακτικη εφαρμογη ,αλλα αυτη μου η αγαπη να δημιουργω κοσμους απ το τιποτα να δινω ζωη σ οποιον και οτι γουσταρω με φιαχνει..βαζει χρωμα στην αστειοτητα και με κανει να δραπετευω σ αλλους κοσμους οταν ολα γινοντε ανυποφορα..
Δεν ειμαι αφελης.Τα βασανα ,ο φοβος , η ταπεινωση και η αρρωστια με σημαδεψαν κανοντας τις πιο πολλες φορες κομματακια την ψευδαισθηση του κρυσταλλινου κοσμου που επιθυμουσα.
Ωρες ωρες το μονο που θελω ειναι το απολυτο παθος ,να με ξετιναξει να με λιωσει αφηνοντας με νεκρο σε καποιο σοκακι .
Χα!!βεβαια αλλες φορες παλι αμφιβαλω για ολα αυτα ,οταν η αναγκαιοτητα μου σφιγγει το λαιμο ,οταν μεσα μου τυφλη δυναμη μ οδηγει στην καρτερικοτητα οριμαζοντας στοχους ,ορμες ανουσιες και απληστιες.
Αληθεια, ποια να ειναι φιλε μου η "μυστικη" τεχνη στη ζωη του ανθρωπου που φερνει την αρμονια μεσα του;
Δες εμενα που σ απαισιο κυκλο μοιαζω να τρεχω αφηνιασμενος.
Ποια λυτρωση ,ποια νικη μπορει να εχει το πεπρωμενο μου;

Σηκωθηκα και αρχισα να τρεχω μακρια .. αντε στο διαλο ρε .. τι κοσμος ειναι αυτος; ακομη και οι ζητιανοι δεν μοιαζαν με ζητιανους ...